تصور کنید شما یک سرمایه با ارزش دارید؟همچون زمین ،جواهرات،خودرو، املاک و …. یقیینا شما تمام تلاش ،هزینه ،زمان و سرمایه های خود را برای امنیت،ماندگاری،و حفظ و حراست از آن هزینه خواهید کرد.شما میخواهید این سرمایه برایتان باقی و ماندگار بماند.تا در آینده از آن بهره مند شوید اما اینجا سخن ما از یک شی بی جان نیست ،ما درباره یک موجود زنده،دارای خرد،احساس،توانمندی ، استعداد ،عواطف و رشد و بلوغ صحبت میکنیم بی شک کودک برای والدین قیمت ندارد و قابل خرید و فروش نیست ،پدر و مادر تمام دارایی های خود را فدای زندگی بهتر و با کیفیت اولاد خود خرج خواهد نمود.اما بیاییم از بٌعد کلان و ملی به داستان نگاه کنیم ،رفتارهای های سیستم آموزشی ما نشان میدهد کودکان ایرانی دو ریال هم ارزش ندارد به چندین دلیل عظیم

۱-ما هنوز در برابر تغییرات پرشتاب فناوری های آموزشی در نظام آموزش مان مقاومت میکنیم!!
۲-نیروی انسانی آموزشی از کمترین پاداش های انگیزشی و دستمزد برخوردارند.!!!
۳-ما در تجهیز مدارس خود درمانده ایم هزاران مدرسه در مناطق محروم و مرزی ایران وجود دارد که از کمترین امکانات آموزشی برخوردارند!!!
۴-الگوی آموزشی ما بر پایه خودشناسی نیست و عملا در حال پرورش کودکانی هستیم بدون هدف و بدون چرایی…
۵-مهارت های نرم در فضای آموزشی ما جایگاهی ندارد
۶- تجهیزات و منایع آموزشی هنرستان های ما در اوج فاجعه است.
۷-تبعیض و بی عدالتی آموزشی بیداد میکند دوست دارم یک روز به مناطق عیان پایتخت و مدارس غیردولتی خواص سرکی بکشید تا ببیند پول چگونه توانسته رنگ و بوی آموزش را آنجا تغییر دهد.
۸-ارزشیابی ها ما بر پایه نمره منجر شده تامل بر یادگیری جایگاهی نداشته باشد.
۹-کنکور غول بی در و پیکر خلاقیت فرزندان ما را به تاراج برده

خلاصه کلام، شاید سانترفیوژها و نقطه زنی موشک های نظامی بتواند امنیت برون مرزی ما را تا حدودی تامین کند اما ترس و نگرانی من از امنیت پرمخاطره درون مرزی است که با نظام آموزش در پیتمان ،آینده ناامن ایران رقم خواهد زد.بیاییم کمی برای کودکان ایرانی احترام قائل شویم .شاید بد نیست نمایندگان خوش خواب مجلس به فکر تدوین قوانینی باشند که آینده کودکان ایرانی را تضمین کند،آینده ایران چاه نفت نیست ،آینده ما کودکان این سرزمین اند…