نمره اولین روش سنجش و ارزشیابی ما بوده اما آیا نمره میتواند ملاکی درست برای یادگیری، صلاحیت حرفه ای و مهارتی ما باشد؟چیزی که مربیان آن را ملاک صلاحیت فناوران خویش قراردادند.چرا معتقدیم یک عدد نمیتواند مسیری درست برای یادگیری ما باشد؟

۱-نمره منجر خواهد شد ما بر اصل فعالیتهای آموزشی خود تمرکز نکنیم

 یعنی وقتی دانش آموزی نمره یک درس اش بالا باشد عملا از تامل بر آن پس از گذر از آن درس ،پرش خواهد کرد یا اگر نتواند نمره مطلوبی کسب کند احساس سرخوردگی خواهد نمود.در حالیکه یادگیری در اصل تامل بر دانسته های ماست.

۲- نمرات منفی عزت نفس فناور و دانش آموز را نشانه خواهد رفت

 تحقیقات نشان داده یادگیرنده ۸۰% موفقیت های تحصیلی خود را معطوف به نمره خود میداند یعنی او با نمره بالا سطح توقعات خود و دیگران را افزایش داده و وارد یک حلقه استرسی میگردد در حالیکه اگر نمره منفی کسب کند احساس شکست و ناتوانی بر او غلبه خواهد نمود،یعنی ما با نمره به جنگ با عزت نفس خویش رفته ایم.

۳-نمره منجر خواهد شد فناور یا دانش آموز انگیزه های ذاتی خویش را از دست بدهد.

بدین معنی که ما به او میگوییم در هر درسی که نمره بالاتری داری میتوانی موفق باشی نه در مسیری که استعدادها و انگیزه های که در تو نهفته ، یعنی عملا نمره باعث میگردد تنوع حرف و مشاغل در جامعه کاهش یابد.

۴-نمره ،مصرف کننده اش را به یادگیری یکنواخت دعوت میکند

یعنی ما صرفا دانش آموز را به مطالعه یک منبع و قبولی در آن دعوت میکنیم و از او فرصت های مطالعاتی بیشتر را گرفته ایم.

متاسفانه باید بگویم ، نمره در کلاس های درس ما معیاری شده برای ارزشیابی عملکرد دانش آموزان ،ابزاری که توانمندی های فردی ،انگیزه های درونی،عزت نفس ،دگر اندیشی و مهارت آموزی را نشان رفته،دانش آموزان و فناوران ما فقط در آموزش از یک مسیر پاداش تلاششان را میگیرند آن هم فقط نمره ،در حالیکه اگر در آموزش ارزشیابی ها مبتنی بر درجه شکل بگیرد و اخلاق حرفه ای و مهارت های نرم به پیوست آن افزوده گردد .آن وقت منتظر خواهیم بود به جای تمرکز بر یک عدد و یک منبع آموزشی تمامی رفتارهای یک دانش آموز یا فناور را رصد کنیم.کلاس های درس آینده فضای گردش اطلاعات ،بحث،تبادل نظر ،خلاقیت ،ایده پردازی و تجربه خواهد بود و روزی خواهد آمد که به کلاسهای  درس امروزمان تاسف خواهیم خورد.

بیاییم با یک عدد اندیشه فرزندانمان را گروگان نگیریم